شینوک در ایران: دستیار هوایی نهاجا و نزاجا

بر اساس توافق مهمی که بین شرکت امریکایی بوئینگ و شرکت ایتالیایی Elicotteri meridionali صورت پذیرفت نیرویی هوایی ۲۰ فروند از این هلیکوپتر را که شرکت ایتالیایی برایش ساخته بود در سال ۱۹۷۱ تحویل گرفت.

در ۲۱ سپتامبر ۱۹۶۱،اولین Chinook موتور هایش را روشن کرد و به آسمان پرید.امروزه پس از گذشت ۵۲ سال،نه تنها هنوز جانشینی برای این پرنده در غرب وجود ندارد،بلکه قرار است تولید آن تا سال ۲۰۱۹ ادامه یابد،یعنی ۵۸ سال پس از اولین پرواز.به علاوه،Chinook هلیکوپتری است که در کشور ما نیز به خوبی درخشیده است.به ویژه در طی جنگ سخت و طولانی ایران با دشمن تازی،عراق. در سال ۱۹۵۵،نیروی زمینی آمریکا طرحی مبنی بر استفاده از هلیکوپتر به جای هواپیماهای “پرواز و فرود کوتاه( STOL )” توسط یگان های هوانیروز این کشور برای پشتیبانی از واحدهای ارتشی،داشت. تا پایان سال ۱۹۵۶،نیازهای نیروی زمینی آمریکا برای چنین هلیکوپتری تعیین و لیست شد.

در همین زمان،کمپانی هواپیماسازی Boeing Vertol که زیرشاخه ای از Boeing بود،مطالعه در مورد یک سری از هلیکوپترها را برای پاسخگویی به نیازهای نظامی آغاز کرد. “Piasecki”،بنیانگذار این کمپانی که همواره طرفدار طرح “ملخ پشت سر هم” بود،در می ۱۹۵۷ طرح Model 107 را بر مبنای بکارگیری از موتور توربینی و استفاده از ملخ و سیستم انتقال نیروی هلیکوپتر Piasecki H-21 که به “موز پرنده” مشهور بود را ارائه کرد.(کمپانی Boeing Vertol تا پیش از خریداری شدن توسط Boeing و نام تغییر نامش به Boeing Vertol،نامش Piasecki Helicopter بود) . نمونه تولیدی Model 107 که Vertol 107 نامیده میشد،اولین پرواز خود را در آپریل ۱۹۵۸ انجام داد.

تا آن زمان،نیروی دریایی جزییات بیشتری از ویژگی های مورد نیاز برای هلیکوپتر “ترابری تهاجمی متوسط (Medium Assault Transport)” را منتشر کرده و از کمپانی های مختلف دعوت کرد تا طرح های پیشنهادی خود را ارائه کنند.

هلیکوپتر CH-47C نیروی هوایی شاهنشاهی ایران با شماره سریال 5-4059 در رژه هوایی اصفهان ،تابستان 1976

شنوک وارد ایران می شود

بر اساس توافق مهمی که بین شرکت امریکایی بوئینگ و شرکت ایتالیایی Elicotteri meridionali صورت پذیرفت نیرویی هوایی ۲۰ فروند از این هلیکوپتر را که شرکت ایتالیایی برایش ساخته بود در سال ۱۹۷۱ تحویل گرفت.

شرکت ایتالیایی Elicotteri meridionali در آگوست سال ۱۹۷۶ در شهری به نام Frosinone واقع در جنوب شرقی رم تاسیس گردیدنخستین گروه ۲۰ فروندی از بالگردهای نیروی هوایی ایران با شماره سریالهای ۴-۲۰۰ تا ۴-۲۰۹ و ۵-۳۰۰ تا۵-۳۰۹ بود.پیش از تخویل این بالگردها به ایران شرکت بوئینگ نمونه هایی از این بالگرد را برای آزمایش در آب و هوا کویری و ارتفاعات به ایران فرستاده بود.برخی منابع بر این عقیده هستند که شش یا هشت فروند نخستین بالگردهای شینوک ایارن ساخت بوئینگ بوده است که توسط منبع معتبری تایید نشده است.

هوانیروز هفتاد فروند از این هلیکوپتر را در سالهای میان ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۶ تحویل گرفت.شماره سریال این بالگردها ۵-۴۰۵۰ تا ۵-۴۱۱۹ بود ،البته ایران قراردادی برای تحویل ۵۰ فروند دیگر از این هلیکوپتر با شرکت  Elicotteri Meridionali منعقد کرد که متاسفانه کنسل گردید.هرچند ذکر این نکته خالی از لطف نیست که شرکت Augusta در سال ۱۹۸۷ حداقل ۱۱ فروند از این هلیکوپتر را با شماره سریال نامعلوم به ایران تحویل داد.

هلیکوپتر CH-47C نیروی هوایی شاهنشاهی ایران(IIAF) به شماره سریال 5-382 پارک شده در پایگاه هوایی مهرآباد(جولای 1977)

پس از انقلاب اسلامی سیستم سریال بندی هواپیماها به یک – و چهار عدد تغییر یافت که سریال بندی کنونی انها نامعلوم است.همچنین برای سریال بندی هواپیمهای نظامی از هیچ ترتیبی تبعیت نشده است و از این رو تشخیص شماره سریالها تقریبا غیر ممکن است.زیر این شماره سریالها همیشه عددی داخل یه دایره وجود دارد که به نظر میرسد نشان دهنده شماره پایگاه عملیاتی بالگرد و یا هواپیماست.

بر اساس اطلاعاتی از منابع نامشخص ، شرکت پشتیبانی و نوسازی بالگردهای ایران (پنها) با مجموعه ای زنجیره ای و  بسیار گسترده و مجهز (در ۱۶ مکان ) بطور کامل تمام مدلهای بالگردهای نظامی ایران را اورهال کرده و برخی قطعات آن را به روش مهندسی معکوس ساخته که این شامل chinook  هم میشود.

منابع اذعان دارند که در دسامبر ۲۰۰۱ نیروی هوایی دارای ۱۴ فروند هلیکوپتر شینوک عملیاتی بوده است که از این میان ۵ فروند از بالگردهای زمان جنگ بوده اند که بطور کامل بازسازی شده بوند.شش فروند از این هلیکوپتر ها به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده شد.هوانیروز نیز دارای ۴۵ فروند بالگرد شینوک عملیاتی در شرایط بسیار خوب بوده است.

پایگاههای عملیاتی بالگرد شینوک در سال ۲۰۰۰ :

تهران - پایگاه شکاری مهرآباد - پایگاه هوایی یکم تاکتیکی (TAB-1 )- پس از بکارگیری گسترده در جنگ طولانی هشت ساله تمامی بالگردهای شینوک ساخت آگوستا در پنها بازسازی کامل گردید و به سرویس بازگشت.این تعمیرات شامل تعمیرات اساسی و بالانس کردن Rotor Blade های اصلی بالگرد و همچنین ساخت ابزارهای مربوطه.

تهران - دوشان تپه - ستاد فرماندهی نیروی هوایی ارتش - که شامل بسیاری از قطعات با ارزش در انبارهای بزرگ خود میباشد.

تبریز - پایگاه شکاری تبریز – پایگاه دوم تاکتیکی (TAB-2 )- ستاد فرماندهی بالگردی در منطقه شمال کشورو همچنین پشتیبانی لجستیک پهپادها.بر اساس گزارشهای منابع اطلاعاتی ایران سه گونه مختلف از پهپادها را به روش مهندسی معکوس از روی محصولات روسی و یا کره ای ساخته است ، که دو فروند از این پهپادها در طی یک عملیات شناسایی در مرز با عراق در قصر شیرین در سالهای ۱۹۹۴ و ۲۰۰۰ سرنگون گشته اند.

همدان - پایگاه شکاری شهید نوژه - پایگاه سوم تاکتیکی (TAB-3 )- این پایگاه شامل تاسیساتی برای اورهال بالگرد میباشد.

کرمانشاه - پایگاه تاکتیکی پنجم (TAB-5 )- این پایگاه بزرگترین پایگاه بالگرد ایران میباشد که ۳۰۰ گونه مختلف بالگرد را در خود جای میدهد و شامل تاسیسات تعمیراتی و همچنین بازسازی  و اورهال بالگرد و پهپاد میباشد.

شیراز – پایگاه شکاری شهید عباس دوران - پایگاه هفتم تاکتیکی (TAB-7 )- شامل تاسیسات آموزشی هوافضایی ،تونل باد و همچنین طراحی سیستمهای الکترونیکی و اوینیکی .

اصفهان - پایگاه شکاری شهید عباس دوران – پایگاه هشتم تاکتیکی (TAB-8 )- این پایگاه که به Helo-City مشهور است ستاد فرماندهی بالگردهای ایران است. در این استان (شاهین شهر) تاسیسات بسیار گسترده ای توسط شرکت Bell_Textron بنا نهاده شده است که توسط شرکت اوکراینی آنتونف برای ساخت هواپیمای IRAN-140 و همچنین تعمیر موتور بالگردها مورد استفاده قرار میگیرد.

بندرعباس - پایگاه نهم تاکتیکی (TAB-9 )- که پایگاهی مشترک بین هوانیروز و هوادریا ست و دارای تاسیسات تعمیراتی و آزمایشی است.همچنین این پایگاه مقر فرماندهی منطقه جنوب  است.

چابهار - پایگاه دهم تاکتیکی(TAB-10 )- پایگاهی از مواد مرکب که توسط ایالات متحده بعنوان پایگاهی سه منظوره ساخته شده است که شامل بالگردهای هوانیروز نیز میشود.بخش عظیمی از این پایگاه در زیر زمین ساخته شده استهواپیماهای مختلفی که در این پایگاه به خدمت میپردازند بوسیله لیفترهایی مشابه ناوهای هواپیابر به روی زمین منتقل میشوند.برخی اطلاعات به این اذعان دارد که بالگردها از محفظه های زیر زیمنی به پرواز در می آیند.

هلیکوپتر شینوک CH-47C به شماره سریال 5-3302 یکی از آخرین شینوک های نیروی هوایی ایران است.برخی تغییرات نسبت به نمونه های قبلی : محافظ در ورودی موتورها برای جلوگیری از ورود اشیاء اضافی,قرارگیری آرم نیروی هوایی در بین پنجره ها,صفحه نمایش جدید FOD,بلید های ساخت داخل(تصویر متعلق به سال های 1997-1998)

امیدیه-پایگاه یازدهم تاکتیکی (TAb-11 )آقاجاری- این پایگاه که در طول جنگ با عراق تکمیل گردید بزرگترین دستاورد مهندسی و تاسیساتی وازرات دفاع ایرات است.این پایگاه شامل سه مرکز آموزشی تخصصی ،دو موسسه پژوهشی تکنیکی، یک مرکز پژوهش فیزیک، دو مرکز پژوهش بازسازی،لابراتوارهای توسعه اوینیک رادار موشکها،مراکز آزمایش و تاسیسات ساخت و توسعه تسلیحات بالگرد.

مسجد سلیمان - پایگاه دوازدم تاکتیکی(TAB-12 )- این پایگاه نوین ترین پایگاه ساخته شده ایارن میباشد و در طول جنگ ساخته شده است و میتواند تا ۲۰۰ فروند هواپیما و تعداد زیادی بالگرد تهاجمی/ترابری را در خود جای دهد .

مشهد - نزدیک ترین پایگاه به افغانستان میباشد که در آمادگی برای جنگی که نزدیک بود با طالبان رخ دهد توسعه یافت و مرکز فرماندهی منطقه شرق بالگرد میباشد و دارای تاسیسات تعمیرات و اورهال بالگرد نیز میباشد.

هلیکوپتر CH-47C بر فراز برج آزادی تهران(شهیاد)

ایران در طول جنگ با عراق حداقل هشت فروند بالگرد شینوک خود را ازدست داده است.در یک روز بسیار بد در ۱۵ جولای ۱۹۸۳ یک فروند هواپیمای Mirage F-1 عراقی سه فروند بالگرد شینوک را که در ارتفاع پایین برای رساندن نیرو به خط مقدم در حال پرواز بود را هدف قرار داد.

در زمان پیش از انقلاب دو فروند از این بالگرد در هنگام کمک رسانی به مجروحان زلزله در شمال کشور سقوط کرد.گزارشها اذعان دارد که ۱۰ فروند از این بالگرد برای بکاگیری قطعات آن اسقاط شده است ،همچنین طبق گزارشی در سال ۲۰۰۰ Blade های این بالگرد با توجه به دانش ایران در مواد مرکب از مواد کامپوزیتی ساخته شده و بکار رگفته شده است.

بالگرد شینوک (CH-47C) با شماره سریال 5-4001 ، که رزمدگان ایرانی را در حوالی مرز عراق در سال ۱۹۸۶ پیاده میکند.

حدود ۲۱جولای ۱۹۷۸ چهار فروند از شینوکهای ایران ۱۵ تا ۲۰ کیلومتر وارد فضای شوروی در ترکمنستان میشوند .این بالگردها نخست توط یک MiG-23M به خلبانی A.V. Dem’janov رهگیری میشوند که وی این بالگردها را با بالگردهای شوروی اشتباه میگیرد ولی این بالگردها کمی پس از یام ماجرا بوسیله یک فروند MiG-23M دیگر به خلبانی V.I. Shkinder رهگیری میشود و وی بلافاصله دو فروند موشک   R-60 (AA-8 Aphid) به سوی یکی از بالگردها شلیک میکند و تمام هشت سرنشین این بالگرد کشته میشوند،وی سپس با شلیگ توپ ۲۳ میلیمتری GSh-23L  خود بالگرد دوم را مجبور به فرود در نزدیکی Gjaurs میکند.چهار سرنشین این بالگرد زنده میماند ولیبوسیله مرزبانان شوروی دستگیر میشوند .دوفروند شینوک دیگر نیز به سرعت به سمت فضای ایران فرار میکنند. مدت کوتاهی پس از این ماجرا شوروی به ایران اجازه میده که شینوک (۵-۴۰۹۲ )صدمه دیده را تعمیر کرده و چهار سرنشین آن را نیز به ایران بازمیگرداند.

سه فروند شنوک CH-47C پارک شده در فرودگاه مهرآباد

خاطره از یکی از خلبان های هلیکوپتر شنوک نیروی هوایی

خطر هر آن در کمینم بود
اسفند 1362 بود. اولین روز از پنج روز مرخصی سالیانه من در تهران می گذشت که ساعت هفت صبح تلفن منزل به صدا در آمد . از پایگاه نهم به من اعلام کردند که در اسرع وقت خود را به پایگاه چهارم شکاری معرفی کنم. پس از خاتمه مکالمه تلفنی ساک سفری خود را برداشتم و بعد از خداحافظی از خانواده خود را به ترمینال مهرآباد رساندم و با اولین هواپیمای " سی _ 130" به اهواز پرواز کردم . بعد از آن با یک فروند هلیکوپتر به پایگاه چهارم رفتم و خود را به فرمانده یگان معرفی کردم و راهی گردان شدم. در گردان یکی از دوستان خلبانم را دیدم و از وی درباره ماموریت سوال کردم پاسخ داد همین قدر می دانم که چندین شب متوالی است که در میدان تیر پایگاه، پرواز شب در تاریکی مطلق و در ارتفاع پست انجام می گیرد و بیش از این اطلاعاتی ندارم.

جلسه توجیهی پرواز برگزار شد

صبح با جایگزینی من به جای یکی از خلبانان اعزامی از مهرآباد، با دو فروند از هلیکوپترهای " شنوک" راهی اهواز شدیم. پس از صرف ناهار در اهواز جهت شرکت در جلسه تو جیهی به سالنی در فرودگاه هدایت شدیم. دقایقی چند از شروع جلسه گذشته بود. با سلامی کوتاه در گوشه عقب سالن نشستیم و فرمانده عملیات که جلسه را اداره می کرد به ما خوش آمد گفت. به یاد دارم بدون آن که ساعت و تاریخ عملیات را بدانیم همزمان با توجیه مسیر عملیات در روی نقشه، فیلم ویدیویی از مسیر با کانال آبی مصنوعی در وسط نیزازهای بلند نمایش داده شد و ضمن توجیه منطقه، به نحوه اجرای ماموریت و انجام پرواز شب اشاره شد و اعلام کردند ماموریت با استفاده از هلیکوپترهای " شنوک" نهاجا و هلیکوپترهای نداجا به صورت پرواز جمع و در ارتفاع 50 پا بالای سطح زمین و با چراغ های خاموش با فاصله طولی 90 الی 150 پا انجام خواهد شد .

عکس متعلق به جنگ ایران و عراق است،یک فروند شنوک نیروی هوایی در حال انتقال یک پل متعلق به ارتش از روی رشته کوه زاگرس

شرایط بسیار سخت و دشوار
شرایط اعلام شده، برای پرواز در روز با مشکلات گوناگون روبه رو بود حال که در شب و در ارتفاع پست انجام می گرفت سوالات مختلف را در برداشت. من به عنوان قدیمی ترین و با تجربه ترین خلبان، شدیداً احساس خطر نموده و از فرمانده عملیات سوال کردم که چرا شرایط پروازی را این گونه مشکل انتخاب کرده اید زیرا پرواز در شب با این شرایط غیر ممکن به نظر می رسید . پاسخی که دریافت کردیم این بود: - برای جلوگیری از دید دشمن و امنیت بیشتر...صبح روز بعد همه خبانان و پرسنل پروازی پس از صرف صبحانه در سالن یکی از هتل های اهواز جمع شدند، فرمانده عملیات اعلام نمود شب موعود به زودی فرا خواهد رسید. سالن در شور و التهاب عجیبی بود و اضطراب و هیجان به همراه شوقی وصف   ناپذیر در دل ها موج می زد و لحظات به کندی می گذشت.

به سوی منطقه پرواز کردیم 
راهی فرودگاه اهواز شدیم و از آن جا با هلیکوپتر به "حمیدیه" پرواز کردیم و از آنجا به طرف مرز ایران و عراق، حد فاصل پاسگاه جفیر و مرز ، با پرواز در محلی که به عنوان پارکینگ هلیکوپتر از قبل آماده شده بود در داخل خاکریزها فرود آمدیم. هنوز تعدادی از هلیکوپترها در آسمان بودند که هواپیماهای عراقی محل فرود هلیکوپترهای ما را بمباران کردند. دشمن فقط یک عبور از روی هلیکوپترهای ما انجام داد و بمب هایش را بی هدف رها کرد و از منطقه گریخت. خوشبختانه کوچک ترین آسیبی به پرسنل و هلیکوپترها نرسید ولی مشخص شد که محل فرود برای دشمن فاش شده است . در انتظار بمباران مجدد بودیم که وضع هوا به سرعت خراب شد و آسمان باریدن آغاز کرد. با تاریک شدن هوا بارندگی هم قطع شد ولی آسمان کماکان پوشیده از ابر بود. به همین دلیل احتمال حمله هوایی دشمن بسیار اندک بود.

طرح پروازی عوض شد 
شب همه به چادر فرمانده عملیات خوانده شدیم . فرمانده مجدداً درباره عملیات شب، توضیحاتی داد و اظهار داشت که در طول مسیر کانال به فاصله هر پانصد متر، یک عدد چراغ قوه روشن بر روی نی ها بسته خواهد شد تا حین پرواز شب با بهره گیری از نور این چراغ ها، مسیر را ردیابی نموده و گم نشویم. پس از قدری گفت وگو به چادرهای خود برگشتیم. حدود ساعت 11 شب بود که دو نفر استاد خلبان هوانیروز با یک فروند هلیکوپتر به منظور بررسی مسیر پرواز و حصول اطمینان از علامت گذاری مسیر به پرواز در آمدند. مدت رفت و برگشت مسیر حدود 35 الی 40 دقیقه پیش بینی شده بود ولی پس از چهل دقیقه از هلیکوپتر خبری نشد. یک ساعت گذشت و هنوز خبری نبود. لحظاتی بحرانی و حساس بود و انتظار بسیار سخت و طولانی به نظر می رسید . بعد از گذشت یک ساعت و بیست دقیقه صدای هلیکوپتر خبر از سلامتی دوستان را به همراه آورد. علت تاخیر آنها این بود که بعد از پرواز راه را گم کرده و موفق به بازدید از مسیرها نشده اند و بعد از جست و جوی زیاد محل پارکینگ هلیکوپترها را پیدا کرده اند. این حادثه در تصمیم گیری فرمانده تاثیر و از پرواز با شرایط قبلی چشم پوشی کرد و خواسته خود را تعدیل نمود.در حدود یک ساعت بعد از نیمه شب فرمانده عملیات به همراه یک نفر استاد خلبان و یک فروند هلیکوپتر "جت رنجر" پرواز خود را آغاز و پس از نوزده دقیقه سالم مراجعت نمودند و به این ترتیب معلوم شد که فقط یکی از دو مسیر پروازی علامت گذاری شده است.

پروازها به سمت منطقه آغاز شد 

حدود سه بامداد پروازها به صورت تک فروندی شروع شد و با روشن شدن هوا سیل پروازها به طرف جزایر مجنون و منطقه "شط علی" سرازیر شد.ساعت حدود نه صبح بود که اطلاع دادند یک فروند "شنوک" مورد اصابت آرپی جی قرار گرفته و قبل از تخلیه نیرو و با شرایط اضطراری در مسیر بازگشت قرار دارد. هم زمان با رسیدن "شنوک" هواپیماهای دشمن مجدداً منطقه را بمباران کردند که این بار نیز خوشبختانه به علت فعالیت آتش گسترده پدافند هوایی کشورمان، بمب های خود را بی هدف رها ساخته و راه گریز را پیش گرفتند.به یاد دارم کد رادیویی "آجیل 06" فروند ششم از دسته 6 فروندی را داشتم و قرار بود همه سرعت ثابت 100 نات را حفظ نماییم. در داخل هلیکوپتر من یک دستگاه جیپ فرماندهی به همراه یک قبضه تفنگ 106 یا 120 میلیمتری که بر روی آن نصب شده بود و حدود هفتاد نفر رزمنده جای گرفته بودند.هلیکوپترهای دسته پروازی سرعتی معادل 50 الی60 را نگه داشته بودند. لذا من نمی توانستم بیشتر از 50 گره پرواز کنم . تصمیم گرفتم از دسته جدا شده و سرعت خود را به 120 گره افزایش دهم. با این ترتیب از بقیه جلو زده و قبل از دیگران در خاکریز دشمن فرود آمدم. نیروها به سرعت هلیکوپتر را تخلیه نمودند. هنگام تخلیه جیپ، دلهره و عجله بسیاری داشتیم چرا که هواپیماهای عراقی را در ارتفاع حدود 1500 پایی مشاهده می کردیم هر از چند گاهی نیز هلیکوپترهای ما را تعقیب و به سویشان تیراندازی می نمودند. در این شرایط بود که یکی از چرخ های جیپ از راهروی باریک بارگیری یدکی خارج شده و لوله تفنگ نیز در داخل لوله های هیدرولیک و بنزین جای گرفت. خوشبختانه آسیبی وارد نیامد اما من مجبور شدم که کنترل فرامین هلیکوپتر را به دست کمک خلبانم بسپارم و خود نسبت به تخلیه جیپ اقدام نمایم لذا با کمک آن ماشین را به داخل هلیکوپتر کشیدیم و پس از آن جیپ را به آرامی از هلیکوپتر پیاده نمودیم و با عجله بسیار خود را به کابین پرواز رساندم و به طرف منطقه خودی به پرواز در آمدم.

خطر هر آن در کمینم بود 

در حین برگشت یکی از هلیکوپترهای خودی پیغام داد "آجیل 06" مواظب خودت باش هواپیمای دشمن. دو عدد راکت در دو طرف هلیکوپتر، دل آب باتلاق را شکافتند و قطراتی از آب را بر روی هلیکوپتر پاشیدند.روزها سپری می شد و پرواز ها همچنان با شدت تمام ادامه داشت. در یکی از همین روزها پس از انجام 13 سورتی در 8 ساعت پرواز، هنگامی که هوا رو به تاریکی می رفت، در مسیر مراجعت از خاک دشمن با دسته ای از پرندگان باتلاق مواجه گشتم. برای احتراز ار برخورد با آنها، مرتباً هلیکوپتر را به چپ و راست بالا و پایین مانور می دادم که ناگهان به سرعت 150 نات با آب برخورد نمودم اما به خواست خدای مهربان هیچ گونه آسیبی به پرسنل و هلیکوپتر وارد نیامد.

 ویژگی های Chinook CH-47F(نمونه جدید): 

کشور سازنده:آمریکا 
کمپانی سازنده:Boeing 
خدمه:3(خلبان،کمک خلبان،مهندس پرواز) 
درازا:30.1 متر 
قطر ملخ:18.3 متر 
بلندی:5.7 متر 
مساحت ملخ:260 مترمربع 
وزن خالی:10185 کیلوگرم 
وزن بارگیری شده:12700 کیلوگرم 
ظرفیت:33 تا 55 سرباز یا 24 تخت با 3 خدمه 
بیشینه وزن هنگام برخاستن:22680 کیلوگرم 
موتور:2 موتور توربوشفت T55-GA-714A ساخت کمپانی Lycoming،هرکدام با توان 4868 اسب بخار 
بیشینه سرعت:315 کیلومتر بر ساعت 
سرعت کروز:240 کیلومتر بر ساعت 
رنج:741 کیلومتر 
شعاع دور شدن از پایگاه:370.4 کیلومتر 
رنج عبور:2252 کیلومتر 
سقف پرواز:5640 متر 
سرعت بالا رفتن:7.73 متر بر ثانیه 

قیمت هر مدل Chinook CH-47 تا سال 2008 به طور میانگین 35 میلیون دلار آمریکا بود.