براي حكومت صدام حسين كه در سوم خرداد 1361 ، خرمشهر را از دست داده و ضربه اي حيثيتي در جنگ و جهان خورده بود ، بسيار مهم بود كه با ميزباني بزرگ ترين نهاد بين المللي بعد از سازمان ملل ، به ترميم وجهه خود بپردازد. از اين رو ، بغداد خود را مهياي برگزاري اجلاس مي كرد و اين در حالي بود كه ايران ، مي كوشيد با تبليغ ناامن بودن پايتخت عراق به دليل وضعيت جنگي ، مقامات كشورها را از سفر به عراق بازدارد و اجلاس بغداد را منتفي كند. با اين حال ، ماشين تبليغاتي و سياسي صدام كه از پشتوانه قدرت هاي بزرگ هم برخوردار بود ، گوي سبقت را ربود و قرار شد اجلاس در بغداد تشكيل شود. عراقي ها ، ادعا مي كردند كه بغداد به حدي امن است كه حتي يك پرنده هم بدون اجازه آنها نمي تواند در آسمانش پرواز كند. آنها حتي از مسوولان كشورهاي عدم تعهد خواستند تا كارشناسان امنيتي خود را به بغداد بفرستند و از نزديك شاهد امنيت مثال زدني آن باشند! زمان اجلاس نزديك مي شد و تلاش هاي ايران ثمر بخش نبود. همه در تهران به دنبال راهي براي ضربه زدن به دشمن بودند ؛ تا اين كه پيشنهادي محرمانه از وزارت خارجه به رياست جمهوري رسيد و خيلي زود مقدمات اجرايي كردنش در دستور كار مقامات عالي نظام قرار گرفت. در نامه با تأكيد بر اهميت اجلاس ، تلاش هاي عراق در اين باره و تصريح به اين كه اهميت اين موضوع از "خرمشهر" كمتر نيست ، آمده بود: "سرنوشت محل برگزاري كنفرانس را يك حركت نظامي مي تواند روشن كند."
این سند اخیرا در كتاب "ايران و جنبش عدم تعهد به روايت اسناد، از باندونگ تا تهران" توسط انتشارات ریاست جمهوری (نشر جمهور ایران) منتشر شده است.
به زودی طرح حمله آماده شد: بمباران بغداد.
شینوک در ایران: دستیار هوایی نهاجا و نزاجا